فاطمه قاسمی شعری با موضوع باران تنهایی سرود.

به گزارش دیار جنوب این شعر به شرح زیر است:

زباران تنهایی»

تک و تنها میان این غریبه ها
چه آورده به سرم این تنهایی ها
دلی که تنگ توست را باید به کجا برد
آغوشی که محتاج توست را باید به کجا برد
بازم زده باران بر ایوان دلم
نبار تو ای باران بر ایوان دلم
تو زمن دوری
و من ز تو دورم

آه ای باران،من چه کنم از این باران بی امان چشمانم
باران تو نزن بر گونه های پر از اشکم
که ندارم طاقتی ز رسوایی اشکم
در این باران گشته دلی تنگ
در این باران غمی شده رسوا ز این دل تنگ
باران تو بخوان مرا ز این تنهایی
باران من ندانم به کدامین چترم پناه ارم ز این تنهایی
که آرد برون مرا این چتر ز تنهایی
ثنما دل دل مکن تو در این باران بی امان
ثنما تو مگر نمیبینی ناگریزم ز این باران
غنیمت شمارم نفس این باران را
چه بسی یار کند دل رباتر این باران را
ناگریزم ز این سرمای بی یار
روم پی می خاری ام ز این سرما منه بی عار
بار الهی کس نداند چه کند در این سرما ز تنهایی
یار که باشد که شود همدم این دل در این تنهایی
باران تو نبار
امانی بده مرا که همدمی یابم ز این دل بی یار
یار چه داند ز تنهایی در این باران
که دل رسوا شود ز بهر بی یاری در این باران
دلا تو که سودا زده در غم یاری
گفتا به کجا شتابان روی ز این درد بی یاری
غما چو بنهادی مرا ز تنهایی در این باران
چه گیرد دستان تو را در این باران
ثنما مگر نمیبینی که باران سرشمساری آورده باران ز سر این تنهایی من
پس ثنما به کدامین سوی این قبله برده ایی عدالتت را ز سر تنهایی من