مردم شهر دوراهک در شهرستان دیر ۱۰ هزار پرس غذای نذری به مناسبت نیمه شعبان پختن و در بین همه شهروندان توزیع کردند.

به گزارش دیارجنوب ، هادی دوراهکی: پخت خوراک نذری نیمه شعبان در شهر دوراهک از دهه چهل خورشیدی به بانی کاری حاج عباس شاکریان بنا نهاده شد و سال به سال گسترش یافت تا امروز که ستادی مردمی پخت غذای نذری نیمه شعبان متصدی پخت آن است و برای ۱۰ هزار نفر در وعده ناهار روز نیمه‌ی شعبان تدارک می‌بینند.

در این روز مردم شهر دوراهک و چند روستای اطراف و همه اتباع خارجی اعم از افغانستانی و پاکستانی و کارگران فصلی ساکن در این شهر در خانه خود خوراک نمی پزند و به نیت شفا از ولیمه حضرت صاحب عجل الله تعالی فرجه الشریف با شوق بسته‌های غذا به خانه می‌آورند.

نذر نگاه تو که باران سلسبیل است بر خاک مرده، تن پوش بهار است بر شاخه‌های لخت و روح رحمانی حیات است بر تخدیر و وهم آلودی جامعه‌ای که دود هزار کجراهه سرگردانش کرده است، نذر نگاه توست از سوی مردمی که آتش اشتیاق علم کرده‌اند و آرزوی وصال می پزند تا خانه به خانه توزیع کنند خبر آمدنت را در آن آدینه صبحی که بر بال فرشته‌ها برسد بر آستانه دل پیغام طلوع تو از کعبه: الا یا اهل العالم انا المهدی و شعف بریزد از لب و بهار بروید از هر کوچه و بیش از ستارگان، ماه بشکفد در شب… ب. اما دریغ دریغ که فراق فاصله این آیه اهورایی است…!

میان سفره‌های خالی ما

نگاهت بوی سال بود دارد

چه غمگین و چه تاریک است و سنگین

شبی که ماه را کمبود دارد

پخت غذای نذری نیمه شعبان که در راستای اشاعه فرهنگ مهدویت هر ساله در حال برگزاری است در نوع خود یکی از بزرگترین سنت‌های غذای نذری در استان بوشهر است و تمام هزینه‌های آن را مردم شهر دوراهک به عهده می‌گیرند و ستاد مردمی از ۲ ماه قبل از نیمه شعبان با برگزاری جلسات متعدد و تقسیم کار بین افراد کار خود را آغاز می‌کند تا اینکه در شب میلاد حضرت خورشید (عج) در فضایی آکنده از شکوه که چاووشی زیارت را مژده می‌دهد و صلوات از اشک انتظار گنبد نما می‌گیرد، با حضور بسیاری از جوانان دل زنده و تحت نظر چند تن آشپز حرفه‌ای کار پخت به انجام می‌رسد.

هم زدن دیگ نذری و شرکت در کار خود نذر دیگری است که بسیاری از مسؤولان و مردان و زنان دلباخته در صف آن انتظار می کشند.

دمدمه‌های صبح که احیای این شب زیبا به پایان می‌رسد، خوراک آماده توزیع و سپس حدود ساعت ده و نیم به مساجد و حسینیه‌های هر محله و روستا منتقل می‌شود و هر خانوار بر اساس حواله‌ای که قبلاً با احترام به در خانه‌ها برده شده به محل توزیع مراجعه و خوراک همه اعضای خانواده را دریافت می‌کند.

این همه زحمت، نه کار بزرگی است در پیشگاه حضرت منجی (ع) بلکه بیان حس قشنگی است که به پاسداشت روز ظهور بیدار باید نشست و انتظار را به هر زبانی زنده نگاه باید داشت.

.