بوشهر قدمتی حدود ۵ هزار سال دارد و از مراکز مهم در حکومت‌های مختلف اعم از عیلامی، ساسانی، و افشاریان بوده‌است. نام بوشهر در کتاب‌ها و اسناد تاریخی، تحت نام‌های مختلفی نظیر «رام اردشیر»، «ابوشهر»، «بُخت اردشیر»، «لیان»، و «ریشهر» به ثبت رسیده‌است.
به گزارش دیارجنوب به نقل از اول فارس، در گذشته نام‌های گوناگونی برای تمدن و شهر بوشهر فعلی وجود داشته‌است که قدیمی‌ترین نام اعلام‌شده «لیان» است. براساس حفاری‌های باستان‌شناسی موریس پزار (باستان‌شناس فرانسوی) در سال ۱۹۱۳ میلادی که در مناطق گل پیل، امامزاده، و سبزآباد انجام شد، حدس زده شد که در دوره‌ی عیلامیان به این شبه‌جزیره لیان گفته می‌شده‌است. به‌گفته‌ی برخی از محققان بوشهری، کلمه‌ی لیان یک واژه‌ی بابلی و به‌معنای «آفتاب درخشان» است. همچنین در دیگر دوران‌ها نام‌هایی همچون «ریشهر»، «ریواردشیر»، «بوخت اردشیر»، «رام اردشیر»، و «رامش اردشیر» را به بوشهر نسبت داده‌اند. در برخی منابع گفته شده که بوشهر تصحیف و تحریف‌شده‌ی «بخت اردشیر» به‌معنی «شهر رهایی» و همان شهری است که اردشیر بابکان در آن رهایی یافته‌است. در برخی اسناد قدیمی عربی، این شهر را «البوشهر» نامیده‌اند که کوتاه شده آن «ابوشهر» است. از نام‌های دیگری که به این شهر نسبت داده‌اند می‌توان به «رامشهر»، «انطاکیه»، و «بندر نادری» اشاره کرد. در عصر هخامنشی از تمدن‌های بزرگ در ایران تمدن لیان بوده‌است که برخی نام آن را از نام‌های بوشهر می‌دانند. هم‌اکنون نام خیابانی در بازار بوشهر به همین نام است.
طبق آثار کشف شده در منطقه‌‌ی باستانی هلیله و ریشهر نام این سرزمین ژرمانسیکا بوده‌است. همچنین در آثار باستانی شوش از این بندر نام برده شده‌است. در زمان اسکندر نام آن به موزامبری تغییر یافت.
در این گزارش دو تصویر بسیار زیبا از شهر بوشهر در ۱۸۲ سال پیش را مشاهده می کنید.
نمای کلی پانوراما با درختان نخل و شتر، بوشهر. ایران. چاپ آنتیک حکاکی شده استیل قدیمی. منتشر شده در L’Univers La Perse، در سال ۱۸۴۱. تاریخ امپراتوری ایران باستان
ما در مورد طراح این تصویر چیزی نمی دانیم اما با توجه به همزمان سفر اوژن فلاندن شاید این طرح هم اثری از او باشد. اگر شما در این باره بیشتر می دانید برای ما بنویسید.
تصویر طراحی شده اوژ فلاندن از بندر بوشهر
به گزارش اول فارس اوژن فلاندن Eugene Flandin نقاش فرانسوی، در سال ۱۲۱۷ خورشیدی (۱۸۴۰ میلادی) در زمان محمدشاه قاجار با همراهی معماری به نام پاسکال کوست Pascal Coste به ایران می‌آید. این سفر وی به سفارشات فرهنگستان هنرهای فرانسه و برای تهیه گزارش‌ها و تصویرهایی از آثار باستانی ایران انجام شده بود. آنان بخاطر «هماهنگی‌ها و سفارش‌های لازمه» در همه جا از حمایت دربار و حاکمان محلی برخوردار بوده‌اند. سفر فلاندن و کوست بیش از دو سال طول می‌کشد و محصول آن علاوه بر «گزارشی» در باره آثار باستانی ایران، کتابی چند جلدی به نام «سفر به ایران» Voyage en Perse است که در سال ۱۸۵۱ در پاریس منتشر می‌شود. فلاندن بهترین نگارگری است که آثار باستانی ایران را بگونه‌ای دقیق و واقع‌گرایانه نقاشی و مستندسازی کرده و پس از او کسی نتوانسته است کار او را تکرار کند. طرح‌های او به ویژه در زمان نبود دوربین عکاسی، علاوه بر زیبایی و دقت، در برخی موارد به دلیل ثبت اندازه‌های بخش‌های گوناگون، دارای ارزش استناد‌پذیری هستند.
/